แทงมวยไทยออนไลน์ แองเจลา แมกซ์เวลล์ ออกเดินทางเพื่อแสวงหาความเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นกับโลกนี้โดยลำพัง หกปีกับอีก 20,000 ไมล์ต่อมา เธอนำคนรู้จักกลับบ้าน
“ทำไม?” เป็นคำถามง่ายๆ และคำถามหนึ่งที่ผู้คนมักถาม Angela Maxwell จนกระทั่งเมื่อไม่นานนี้ ชาวอเมริกันก็ยังพยายามหาคำตอบว่าทำไม เธอจึงพลิกชีวิตที่ดีอย่างสมบูรณ์แบบในการไล่ตามความฝันอันยิ่งใหญ่ แต่สำหรับแมกซ์เวลล์ “ทำไม” เป็นคำถามที่ควรค่าแก่คำตอบ ท้ายที่สุด เธอได้เริ่มการเดินทางที่มีคนเพียงไม่กี่คนที่พยายาม: ในปี 2013 เธอตัดสินใจเดินไปรอบโลก – คนเดียว
การเดินคนเดียวขนาดนี้ไม่ใช่สิ่งที่ Maxwell วางแผนไว้ อันที่จริง เธอจากไปเพียงเก้าเดือนหลังจากได้ยินการสนทนาในชั้นเรียนศิลปะของเธอเกี่ยวกับชายคนหนึ่งที่ควรเดินไปรอบโลก
การเดินทางของ Maxwell ไม่ได้เกิดจากความสูญเสีย ความพ่ายแพ้ หรือวิกฤตส่วนตัว เมื่อเธอตัดสินใจออกเดินทางไกล เธออายุ 30 ต้นๆ ทำธุรกิจที่ประสบความสำเร็จและมีความสัมพันธ์ที่ดี “ฉันคิดว่าฉันมีความสุข” เธอกล่าว “แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันก็ตระหนักว่าฉันกำลังค้นหามากขึ้น… เพื่อเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นกับธรรมชาติและผู้คน โดยการใช้ชีวิตให้น้อยลงและเชื่อมต่อกับโลกรอบตัวฉัน”
วิธีที่ดีที่สุดในการค้นหาสิ่งนี้ แทงมวยไทยออนไลน์
คือ การวางเท้าข้างหนึ่งไว้ข้างหน้าอีกข้างหนึ่ง การเดินจะลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ลง บวกกับการเดินช้าๆ หมายความว่าเธอสามารถดื่มด่ำกับธรรมชาติได้อย่างเต็มที่ พบปะผู้คนที่เธอจะขับรถผ่านไปเท่านั้น และทำความรู้จักกับวัฒนธรรมอื่นๆ ในแบบที่ไม่ซ้ำใครสำหรับนักเดินทางไกล
ขณะที่เธอเตรียมตัว แม็กซ์เวลล์พบโลกทั้งโลกของนักสำรวจหญิงที่ทำให้เธอกล้า เธอตกหลุมรักการเขียนและสไตล์การเดินทางช้าๆ ของ Robyn Davidson ผู้ซึ่งเดินทางด้วยอูฐในออสเตรเลีย เธอได้เรียนรู้เกี่ยวกับนักเดินทางไกล Ffyona Campbell; และอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับโรซี่ สวาล-โป๊ป ผู้ซึ่งโบกรถจากยุโรปไปยังเนปาล แล่นเรือรอบโลก ขี่ม้าข้ามประเทศชิลี และเมื่ออายุ 59 ปี เริ่มวิ่งจ็อกกิ้งไปทั่วโลก
“ฉันอ่านหนังสือของพวกเขาโดยหวังว่าจะได้รับกำลังใจ – และฉันก็ – โดยการเรียนรู้เกี่ยวกับความท้าทายและการต่อสู้ของพวกเขาตลอดจนชัยชนะของพวกเขา เรื่องราวของผู้หญิงแต่ละคนแตกต่างกันมากและทำให้ฉันมีความมั่นใจที่จะลองเดิน” Maxwell กล่าว .
เมื่อเธอตัดสินใจที่จะไป แม็กซ์เวลล์ก็ขายข้าวของทั้งหมดของเธอและจัดอุปกรณ์ที่จำเป็น เธอบรรจุรถเข็นพร้อมอุปกรณ์ตั้งแคมป์ 50 กก. อาหารแห้ง เครื่องกรองน้ำเกรดทหาร และเสื้อผ้าสี่ฤดู แมกซ์เวลล์ออกจากบ้านเกิดของเธอที่เบนด์ รัฐออริกอน เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม 2014 และมุ่งหน้าสู่การผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ คงจะดีที่สุดที่เธอไม่รู้แน่ชัดว่ามีอะไรรอเธออยู่ตลอดเส้นทาง
เมื่อฉันติดต่อกับ Maxwell ผ่าน Skype เป็นครั้งแรกในเดือนมิถุนายน 2018 เธอใช้เวลาเดินทางเกือบสี่ปีแล้ว โดยต้องเดินมากกว่า 12,500 ไมล์ใน 12 ประเทศในสามทวีป ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉันจึงถามเธอว่าคนแบบไหนที่เดินรอบโลกได้ หน้าเธอวาววับ เธอพูดติดตลก “เจ้าดื้อ” จากนั้นเธอก็เสริมว่า “มันอาจจะเป็นการผสมผสานระหว่างความทะเยอทะยาน ความดื้อรั้นเล็กน้อย และความหลงใหลเพียงเล็กน้อย ไม่ใช่เพื่อการเดินป่าในฐานะกีฬา แต่สำหรับการค้นหาตนเองและการผจญภัย”
แมกซ์เวลล์บอกฉันว่าถึงแม้เธอจะรีบหากิจวัตรประจำวันของเธอ ตื่นขึ้นตอนพระอาทิตย์ขึ้น ดื่มกาแฟสำเร็จรูปสองถ้วยและข้าวโอ๊ตเป็นอาหารเช้าหนึ่งชาม เก็บของ เดิน กางเต็นท์ในตอนกลางคืน กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและนอนซุกตัวอยู่ใน ถุงนอน ไม่มีวันเหมือนเดิม ในขั้นต้น เธอวางแผนไว้ แต่รู้ทันทีว่าทางอ้อมทำให้การผจญภัยเกิดขึ้น นั่นเป็นเหตุผลที่ แม้จะปฏิบัติตามทิศทางทั่วไป เธอก็มักจะเชื่อมั่นในความรู้สึกของตัวเองว่าจะเลี้ยวซ้ายหรือขวาไปทางไหน
แมกซ์เวลล์จะต้องทนทุกข์ทรมานจากแผลพุพองจากการถูกแดดเผาและโรคลมแดดในทะเลทรายออสเตรเลียและโรคไข้เลือดออกในเวียดนาม เธอจะถูกทำร้ายและข่มขืนโดยคนเร่ร่อนที่บุกเข้าไปในเต็นท์ของเธอในมองโกเลีย ได้ยินเสียงปืนขณะตั้งแคมป์ในตุรกี และเรียนรู้ที่จะหลับตาข้างเดียวและหูข้างเดียวให้ตื่นขึ้นสู่ความอ่อนแอของการนอนหลับลึก แม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าพวกเขาจะเป็นอย่างไร แต่แม็กซ์เวลล์ก็คาดการณ์ถึงความยากลำบากต่างๆ นานา
“ยัง” เธอกล่าว “ฉันไม่ได้เริ่มเดินเพราะฉันไม่กลัว – แต่เป็นเพราะฉันกลัว ฉันกลัวที่จะไม่เดินตามหัวใจมากกว่าที่จะสูญเสียทุกสิ่งที่มีและรักไป”
การรับมือกับความบอบช้ำจากการถูกล่วงละเมิดทางเพศกลายเป็นช่วงเวลาที่กำหนด ซึ่งท้ายที่สุดแล้วแม็กซ์เวลล์ก็ตัดสินใจที่จะเดินต่อไป ในขณะที่เธอยังกลัวอยู่ เรื่องราวของความพากเพียรและความแข็งแกร่งของผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ช่วยให้เธอดำเนินต่อไป: “ฉันตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์นั้นบังคับให้ฉันละทิ้งความฝันของฉันและกลับบ้าน ฉันทิ้งโลกทั้งใบไว้ข้างหลัง ไม่มีอะไรจะทำ กลับไปและเข้าใจความเสี่ยงที่เกิดขึ้นในการเดินทางของฉัน” แม็กซ์เวลล์กำลังเดินเพื่อค้นหาว่าจิตใจและร่างกายของเธอแข็งแกร่งเพียงใด แม้จะต้องเผชิญกับความรุนแรง
ระหว่างทาง ก้าวช้าๆ ของเธอทำให้เธอถูกดึงดูด – สั้น ๆ แต่ลึกล้ำ – ในวัฒนธรรมอื่น ๆ เธอเดินเตร่ไปตามหมู่บ้านชายทะเลเล็กๆ ตามแนวทะเล Tyrrhenian ของอิตาลี ดื่มด่ำกับบรรยากาศที่สดใสและรับคำเชิญให้พูดคุย นั่งและดื่มไวน์ ในเวียดนามที่เหนื่อยล้าหลังจากไปถึงยอด Hai Van Pass เธอได้รับการต้อนรับจากหญิงชราคนหนึ่งที่เชิญเธอไปพักผ่อนในเพิงไม้เล็กๆ ของเธอที่ยอดเขาในตอนกลางคืน มิตรภาพหนึ่งเกิดขึ้นที่พรมแดนระหว่างมองโกเลียและรัสเซีย และนำไปสู่การพบกันอีกครั้งในสวิตเซอร์แลนด์ แม็กซ์เวลล์กลายเป็นแม่ทูนหัวให้กับลูกสาวของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอพบในอิตาลี
ไม่ว่าการพบปะระหว่างวัฒนธรรมเหล่านี้จะกินเวลาเจ็ดนาทีหรือเจ็ดวัน Maxwell คำนึงถึงสองสิ่งเสมอ ประการแรก เป็นผู้ฟังที่ดีเพื่อเรียนรู้ “การเดินสอนฉันว่าทุกอย่างและทุกคนมีเรื่องราวที่จะแบ่งปัน เราแค่ต้องเต็มใจรับฟัง” เธอกล่าว
ตลอดการเดินทาง เธอได้เรียนรู้สูตรอาหารประจำครอบครัวหลายรุ่นในหมู่บ้านชาวอิตาลี การเลี้ยงผึ้งในสาธารณรัฐจอร์เจีย และการเลี้ยงอูฐในมองโกเลียบนเส้นทางสายไหมอันเก่าแก่ ประการที่สอง Maxwell ได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการมีส่วนร่วม เธอสับฟืนในนิวซีแลนด์และแจกอาหารให้คนเร่ร่อนในอิตาลี ในซาร์ดิเนีย เธอช่วยชาวนาชาวอิตาลีคนหนึ่งปรับปรุงบ้านของเขา
อย่างไรก็ตาม บ่อยครั้งกว่าไม่ เรื่องราวของ Maxwell เป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ เธอพูดในที่ชุมนุมอย่างไม่เป็นทางการ โรงเรียนและมหาวิทยาลัย และแม้กระทั่งบนเวที TEDxในเอดินบะระ แบ่งปันประสบการณ์ของเธอเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น เธอกลายเป็นกระบอกเสียงในการเสริมอำนาจของผู้หญิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เธอตัดสินใจที่จะเดินต่อไปแม้จะถูกโจมตีในมองโกเลีย “การลาออกไม่เคยเป็นทางเลือก” เธอกล่าว แทงมวยไทยออนไลน์